Wij wilden al wat langer bij In De Keuken van Floris eten, alleen met een prijsgemiddelde van 90 euro per persoon vonden wij dit nogal aan de prijzige kant. Gelukkig is er de restaurantweek waarbij de chique restaurants wat vriendelijker geprijsd zijn. Dus hop dan maar; op naar Floris. Bij binnenkomst zat het restaurant propvol, je kon je nog net tussen de tafeltjes heen wringen. Eerst maar even een handje geven aan de mensen in de aangrenzende tafeltjes, als je dan toch letterlijk elkaars gesprekken kan volgen is het wel fijn dat je in ieder geval netjes aan elkaar bent voorgesteld. Het glaasje champagne (tegen bijbetaling van 10.50 per glas, bleek achteraf bij de rekening) was heerlijk. De kok deed zijn praatje over het hoe en wat rond hun beleving van eten en roemde tevens de uitgebreide collectie champagne. Daarbij gaf hij aan dat je tegen bijbetaling van 9 euro per persoon een extra couvert kon toevoegen aan het menu bestaande uit een bereiding van eend. Dan werd het standaard 3 gangen menu dus uitgebreid tot 4 gangen. Het was daarnaast ook nog mogelijk het menu uit te breiden met een 5e gang bestaande uit een kaasplateau. Bijbetaling 8,50 euro. Ook raadde de kok aan het wijnarrangement te nemen, dit was speciaal aangepast op de gerechten en zonder kon het eten eigenlijk niet tot zijn volledig recht komen, de kok gaf zelf aan dat de wijn 35% van de eetbeleving was. Dus wijnarrangement er dus ook nog maar bij genomen, de prijs hiervan werd stilgehouden maar bleek bij de rekening 16,50 per persoon te zijn. De amuse was een boswandeling van pompoen, een strookje pompoen, een sliertje pompoen, wat pompoen crème, een gebakken pompoenzaadje, etc. De pincet die erbij geleverd werd kwam goed van pas. Lekker hoor, maar het blijft pompoen, een amuse hoort de smaakpapillen te prikkelen voor het diner en dan vind ik pompoen toch wat aan de laffe kant. Bij het voorgerecht werd het eerste glas geschonken, dit bleek een biertje te zijn, een heel speciaal biertje met een bijzondere gisting, lekker biertje hoor, maar bier is geen wijn. Overigens stond het bier wel apart op de rekening, a 3,50 per biertje. Het wijnarrangement was dus heel letterlijk het wijnarrangement. Nu mijn vriendin absoluut geen bierdrinker is vroeg zij om een glaasje witte wijn, dit werd haar niet in dank afgenomen, na een minuut of 15 werd haar glaasje witte wijn nogal bruut op de tafel neergezet, het overigens lekkere voorgerecht was toen al zo'n 12 minuten op. De pincet van de amuse zou hierbij goed van pas zijn gekomen. Haar biertje kon ik gelukkig opdrinken. Zo kwamen er in ieder geval nog wat calorieën binnen. Daarnaast werd er bij het voorgerecht nog een brochette geserveerd. Kosten: 1 euro, bleek achteraf. Nu zegt mijn vriendin altijd dat ik een snelle eter ben maar ik geloof niet dat er veel gasten waren die hun broodje sneller ophadden dan hun voorgerecht. Voor ons volgde toen het extra tussen gerecht, de bereiding van eend, vergezeld met een klein glaasje witte wijn. Alweer best lekker, maar ik kan wel zeggen dat de inwoners van Duckstad niet bang hoeven te zijn als de inkoper van Floris door de straten rijdt. Het ragoutje van eend was nog geen 50 gram vlees. Gelukkig werd hier weer een broodje bij geserveerd. Kosten: 1 euro, bleek achteraf. Toen de ober mij wat beteuterd naar mijn eend zag staren vroeg hij of alles naar wens was, ik verklaarde hem dat het allemaal erg lekker was maar dat ik toch wel een klein beetje trek had en dat ik hoopte dat het hoofdgerecht iets meer inhoud had. De ober wist toen waarschijnlijk al wat ging komen en gaf mij uit medelijden een extra broodje, gratis bleek achteraf! Ik had als hoofdgerecht vlees genomen, de pincet van de amuse had de kok waarschijnlijk gebruikt bij het aansnijden van het vlees. Van het hoofdgerecht kan ik me eerlijk gezegd weinig herinneren, er zat een lekker glaasje rode wijn bij, waarschijnlijk zat ik al met mijn hoofd bij het restje macaroni dat thuis nog in de koelkast stond. Bij het nagerecht werd een glaasje muskadel geserveerd, dat paste goed bij de diverse bereidingen van amandel. Twee kleine stukjes amandelspijs, twee stukjes kletskoek en een verdwaalde geroosterde amandel. Inmiddels was het rond half elf en hadden wij het wel gezien, toen wij beleefd de koffie weigerden hadden we direct de rekening moeten vragen, want in het kwartier dat daarop volgde was het moeilijk in contact te komen met iemand van het bedienend personeel. Bij afrekenen kon ik overigens niet ontkennen dat het gesmaakt had, maar het was absoluut niet de bijzondere eetervaring die ik verwacht had. De gerechten waren misschien wel bijzonder bereid, maar de ingrediënten waren vrij simpel, daarbij waren de porties echt klein. Hetzelfde kon gezegd worden van de wijn, 3 bodempjes wijn in hele grote glazen. Na het afrekenen had ik het gevoel dat ik bij mijn enkels was beetgepakt, om was gedraaid en leeggeschud. En dat met een lege maag! Nee, was ik maar een paar meter doorgefietst en bij de buurman gestopt, daar was ik waarschijnlijk evenveel kwijt geweest, maar dan heb je wel een eetervaring te pakken die je niet zo snel meer vergeet, het kaasplateau alleen al! Je kunt de kaas vingerdik over je stukje notenbrood draperen. Je hebt in ieder geval geen zin om na het eten zo snel mogelijk naar je koelkast te rennen om te kijken of daar nog wat restjes in staan. Kortom, ik snap het niet. In De Keuken Van Floris staat hoog aangeschreven en wordt de hemel in geprezen door mensen die waarschijnlijk een stuk verfijnder van smaak zijn en heel wat meer restaurant ervaring hebben dan ik. Waarom betalen mensen zoveel geld voor iets dat niet enorm bijzonder is, waarbij de ingrediënten vrij simpel zijn en de porties miniem. Het is mij een raadsel.