Roberto's was vrij goed. Ik had voor een anjovis gevuld met pijnboompitten en broodkruim gespiest met citroen en sinaasappel. Qua smaak erg lekker. Wel veel graten. Dat kan ik prima aan maar een ander had het waarschijnlijk storend gevonden.
Een ander had voor een kipperleverpasteitje met truffel en tijmhoning. Erg lekker!
Als hoofd hadden we allebei een heel simpel pakketje met zeebaars waar een plak citroen en knoflook in lag. Pakketje werd op je bord open geknipt en je kreeg er een soort bruchetta-tomatenblokjessaus (koud) bij. Erg lekker! Een aanrader. Toe hadden ik een noga/pisatche taartje. Die was prima. Een ander had een grappataart met pruimen en mascaponeijs uit een apart potje erbij. Erg lekker! Vooral de verse pruimen waren er top bij.
Uiteindelijk wel een vreemd detail. Ze vroegen aan het begin of we met een glaasje prosecco wilden beginnen. Bleek uiteindelijk 15e(!!) te kosten. Prima, ik had het waarschijnlijk ook wel gedaan maar wel netjes dat ze erbij zeggen dat het dus niet onderdeel is van het menu.
Verder een flesje chardonnay erbij gedronken, die was lekker. Maar net iets te licht/fruitig naar mijn smaak.
15+50+30=95euro! Niet echt een restaurantweek prijsje dus.
Al met al geef ik het een 7,5. Een hele verzorgde tent die een beetje gezelligheid mist. Lekker eten, maar mijn inziens niet helemaal de prijs waard. De biedening was wel erg goed en vriendelijk/gezellig!

wij raden ROBERTO aan niet meer aan de RESTAURANTWEEK mee te doen. Met een driegangenmenu met als hoofdgerecht een povere MINESTRONE, was ik in de oorlog dol gelukkig geweest, maar heden tendage voelt het aan als een belediging. Dat kan nu niet meer.
Wij hebben alle restaurantweken volledig meegemaakt, maar we hebben een dergelijke menusamenstelling nog nooit meegemaakt. Wij eten minstens eenmaal per week in een goed restaurant. Het TUYNHUYS en BRASSERIE VAN BAERLE zijn onze favorieten. OOk in deze établissementen bestaat een driegangenmenu uit een voorgerecht, een vlees- of visschotel en een nagerecht, maar nooit uit twee voorgerechten en een dessert. Bovendien was het brood ook niet te pruimen.
Een pleister op de wonde: de visschotel, welke wij aanvullend nabestelden was overheerlijk maar zou overbodig moeten zijn.
Cor du Buy